کد مطلب:19929 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:6

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

اگر متدين بودن معيار اصلي خوشبختي است، پس چرا متدينهاي فراواني را ميبينيم كه زندگي آشفتهاي دارند؟

درباره خوشبختي ديدگاههاي متفاوتي وجود دارد. بعضي از مكاتب ملاك خوش بختي را برخورداري از ثروت و ماديّات ميدانند. عدهاي سعادت را در گرو لذّت بردن ميدانند. برخي سعادت بشر را فقط در كمالات روحي جستجو ميكنند، امّا از آن جا كه انسان مجموعهاي از جسم و جان است كه تمايلات مادي و معنوي دارد، بايد همه نيازهاي او به طور صحيح تأمين گردد. بر اين اساس چون تعاليم و آموزههاي اسلام موافق با فطرت انسان است، دين به جهات معنوي ماديِ انسان توجه نموده و بر اساس آن، سعادت را تعريف كرده است. از اين رو اسلام تنها متديّن بودن را رمز خوش بختي نميداند، بلكه در كنار تديّن و دينداري، موضوعاتي مانند كار و تلاش، تدبير، تعادل جسم و جان و غيره را مطرح كرده است.

كسي كه به بهانه توجه به جهات معنوي، تمايلات مادي خود را ناديده بگيرد، نميتواند سعادت واقعي را دريابد. از اين رو امام باقر(ع) ميفرمايد: كسي كه دنيا را براي آخرت و آخرت را براي دنيا ترك نمايد، از ما نيست.(1)

در اين جا براي روشن شدن موضوع، به مواردي از معيارهاي سعادت از نظر اسلام اشاره ميكنيم؛ رسول اكرم(ص) ميفرمايد: از سعادت مرد، زن خوب و خانه وسيع و مركب خوب و فرزند صالح است.(2) در روايتي ديگر حضرت ميفرمايد: چهار چيز از سعادت مرد است: رفقاي خوب و فرزند نيكو و زن مطيع و اين كه كسبش در شهرش باشد.(3)

بنابراين كسي كه تنها به نماز و روزه بسنده كند و از نيرو و توانايي خود استفاده ننمايد، بديهي است كه با سوء تدبير خود، زندگي را سخت و تيره و تار خواهد نمود. كسي كه خواهان زندگي راحت و رفاه نسبي است، بايد از اسباب آن استفاده نمايد كه مهمترين آن، تلاش، تدبير، نظم و برنامه ريزي است. دليل عقب افتادگي بعضي از مسلمانان را بايد در تنبلي، عدم تدبير و بي نظمي جستجو كرد.

پي نوشتها:

1. وسائل الشيعه، ج 12، ص 49.

2. مكارم الاخلاق، ص 65.

3. ميزان الحكمة، ج 2، ص 1304.